“Den Dolder is de plek waar ik al dertig jaar gelukkig ben met mijn man. Onze dochters zijn er geboren. Ik heb hier nooit gewerkt, maar ik roep al jaren dat als straks de kinderen het huis uit zijn we overal kunnen wonen. Dan kijken we elkaar aan met een blik van ‘misschien ook wel niet’. Het is echt mijn thuis geworden. Ik woon in de geschiedenis van Den Dolder, in een oude dienstwoning van de Willem Arntsz Hoeve. Misschien dat dat mij ook wel triggerde om bij de Historische Vereniging te gaan.

Ik ben erg gericht op mensen en die hebben natuurlijk allemaal een verhaal. Het sociale spreekt mij aan. Ik denk ook dat mensen pas goed gezien worden, en onbevooroordeeld bekeken en gewaardeerd kunnen worden als je het verhaal achter de mens kent. Als ik op straat iemand zie lopen kan ik ook denken: wat een zwerver. En tegelijkertijd denk ik ‘Koek, ophouden’. Het gaat niet om de buitenkant, het gaat om ‘wie ben jij’? Ik praat altijd met iedereen en dan zit er iemand op de bank bij de boom in het dorp en op het moment dat je iemand dan écht ziet, dan interesseert het uiterlijk je ook niet meer. Je hebt een verhaal, dat is het. Wat dat met mij doet is dat ik op dat moment totaal gelukkig ben over het contact dat ik heb.

Je moet het ook willen hè? Het is niet alleen nieuwsgierigheid. Het is ook de vraag hoe het écht me je is en hoe komt dat dan en wat is je droom? Dat zijn de vragen die je moet stellen. Er is veel veranderd hier. Als je het hebt over het sikkeneur naar wat er de afgelopen jaren op de Hoeve is gebeurd, dan is het dat zonder dat wij daarin gekend zijn de bevolking is veranderd. Het waren hele onschuldige patiënten en we wisten wel dat de besten naar de wijken zouden moeten. Dat las je ook in de krant. Maar dat er een meer gesloten inrichting voor in de plaats kwam wisten wij pas veel later. En ik begrijp best dat dat lastig is, maar het zijn gemiste kansen. Het is ook mij zien als mens en ergens energie in steken.

Mijn grootste droom voor het dorp is het directiegebouw als historisch informatiepunt, met daarbij een vaste plek voor de Historische Vereniging om te kunnen laten zien wat de geschiedenis is van Den Dolder, maar ook van de Hoeve en de psychiatrie. Waar je fietsen kunt huren en koffie kunt drinken die wordt geserveerd door patiënten: dat zou fantastisch zijn. Ik geloof er niet in dat alles moet blijven zoals het is.”