Tag: Oussama Bouaouiouach

“Ik heb via bemiddeling mijn appartementje op de Vijverhof gekregen. Ik ben er zo blij mee. Het was echt een opluchting: eindelijk iets voor mezelf, geen stress meer. En in deze omgeving! Dat is dubbel winst. Het is een van de mooiste plekken in de provincie en het land. Het is hier zo rustig. Het is voor mij perfect om lekker te wandelen of hard te lopen, wat ik veel doe. Ik ben er heel tevreden mee. Hiervoor keek ik vanuit mijn slaapkamer uit op grijze stenen. Daar word je depri van. Als ik nu opsta en ik kijk uit het raam dan zie ik bomen en groen. Dat verveelt nooit. Mijn vriendin vindt het hier ook prachtig. ‘Je hebt het hier echt getroffen’, zegt ze. Zij woont zelf middenin een woonwijk en heeft niet die groene, bosrijke omgeving. Als zij mocht kiezen zou ze hier gaan wonen. Stel dat ik ergens anders zou moeten wonen, dan moet het beter zijn dan dit en dat is moeilijk te vinden.

Ik ken Den Dolder van vroeger. Ik heb een paar jaar bij DOSC gevoetbald in het derde en mijn broertje speelde voor het eerste. Zo kende ik de mensen hier al en wist ik dat Den Dolder een hechte gemeenschap is. Mensen kennen je gezicht en dat maakt alles toegankelijker. Het vertrouwen, dat vind ik fijn. En ik heb goede buren: dat vind ik ook prettig. Een praatje maken en weten ‘die ken ik’. Ik heb ook niet veel moeite hoeven doen om erbij te horen. Ik leef gewoon zoals ik leef en hoor erbij omdat ik hier woon.

Den Dolder heeft wat te bieden: de hechte gemeenschap, de natuur, de rust. Het is meer dan het negatieve rondom Fivoor. En je krijgt er wel mee te maken, want aan de ene kant zeggen mensen: Den Dolder? Oh leuk, mooie omgeving en zijn mensen enthousiast. Maar anderen zijn dat niet en zeggen: Oh, Fivoor! Ik zeg bewust dat ik uit Zeist kom en niet uit Den Dolder, dan ben ik ervan af. Ik ben nu bijvoorbeeld al twee jaar bondsscheidsrechter jeugdvoetbal voor de KNVB en na afloop van een wedstrijd hoor ik dingen als: ‘Misschien is er weer iemand ontsnapt’. Mensen hebben snel een oordeel en denken: die zit zo en zo in elkaar. Dan begint het meteen negatief en het is ook niet leuk als grapje. Mensen hebben ook serieus gedacht dat ik opgenomen was. Daar voel ik me ongemakkelijk bij.

Als ik erover praat met mijn vriendin zegt ze: ‘De kans is klein dat er bij jou in de omgeving iets geks gebeurt.’ Met die gedachte kan ik leven. Je merkt ook dat er hier goed toezicht is. Ik kwam een keer terug van een bruiloft en zag er heel netjes uit. Voor ik het wist stond er een beveiliger bij me die zei: ‘Wat kom je hier doen?’ Het regende die dag hij vroeg nog: ‘Waarom heeft u geen paraplu bij u?’ Maar die was ik vergeten. Ik heb mijn adres genoemd en het was zo opgelost. Ik snap ook waarom het gebeurt: vanwege wat er allemaal in de media is geweest. Maar het is ook prettig.

De media hebben het heel erg aangedikt. Expres. Mensen moeten accepteren en weten dat Den Dolder niet hetzelfde is als Fivoor. Men moet niet met zo’n oordeel naar Den Dolder kijken. Het is niet wat er in de media over geschreven is. Mijn ideale Den Dolder is er al: de rust, het groen. Dat moet intact gehouden worden. Maar het is nog best wel onzeker hoe het er hier op het Willem Arntsz terrein uit gaat zien, ook voor bewoners. Ik heb gehoord dat een van de panden gebruikt gaan worden voor mensen uit de psychiatrie, dat de instellingen gaan verdwijnen en dat er een woonwijk gaat komen. Maar de rest is mij niet duidelijk. Het is afwachten hoe het uitpakt. Meer kan ik niet doen.”